Nog een beetje in de lappenmand, lag ik dinsdagavond een film te kijken. Omdat in de film Eddie Murphy stond genoemd als één van de acteurs, leek het me wel wat. Dat wil natuurlijk niet alles zeggen, maar aangezien ik mijn tijd toch praktisch liggend doorbracht, vond ik het een goed idee. Aan het eind ervan had ik zo mijn eigen conclusies getrokken. Ik vond het een onderhoudende film en de strekking, daar kon ik wel wat mee.
Jack is een snelle, flitsende agent met een goede baan bij een uitgever. Hij beoordeelt of iets uitgegeven wordt of niet. Hij is goed van de tongriem gesneden en neemt het niet zo nauw met de waarheid om een deal te kunnen sluiten. Hij is getrouwd, heeft een zoontje en neemt daar nog niet echt zijn verantwoordelijkheid voor, want hij woont met vrouw en kind tot haar grote verdriet nog in zijn vrijgezellenhuis. Verder heeft hij een demente moeder waar hij niet vaak komt en als hij er is, zo snel mogelijk weer weg wil. Ze denkt steevast dat hij zijn vader is en hij blijft dit al zuchtend ontkennen.
Verder heeft Jack een assistent die hij als voetveeg behandelt en een chauffeur die zijn auto dagelijks parkeert en al 100 keer heeft gevraagd of hij de moeite al heeft genomen zijn ingeleverde manuscript te lezen. Niet dus. Jack heeft de opdracht een contract af te sluiten met een charismatische spreker die volle zalen trekt. Hij bezoekt deze spreker in diens tuin en krijgt een splinter in zijn hand van één van de bomen in die tuin. Hij weet de spreker te verleiden tot het schrijven van een boek en keert terug naar huis. Thuisgekomen vindt er soort aardbeving plaats en plotseling staat de boom waar hij zich aan verwondde in zijn tuin. Het duurt niet lang of hij komt erachter dat de boom en hij onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. Elk woord dat hij spreekt, zorgt ervoor dat de boom een blad verliest. De spreker wordt erbij gehaald en hij bevestigt wat Jack al vermoedde. De boom en Jack zijn één. Hij schat het aantal nog aanwezige bladeren op 1000. Dus Jack heeft nog 1000 woorden en dan zal hij overlijden. Jack gaat vreselijk tekeer tegen de spreker, niet handig. Ook zaken opschrijven kost hem net zoveel als praten.
Dit zorgt ervoor dat Jack zich zonder te praten moet zien te redden. Natuurlijk lukt dit niet altijd en dit levert soms grappige situaties op. Koffie bestellen in gebarentaal is nog een hele onderneming en een deal sluiten helemaal. Bovendien is het zo dat als de boom besproeid wordt, hij ook nat wordt. Natuurlijk is dit dan juist tijdens een belangrijke meeting, daar kun je op wachten. De spreker raadt Jack aan bij zichzelf te rade te gaan en innerlijke vrede te zoeken. Dat is het enige wat hij kan bedenken. Jack is dat niet direct van plan en probeert op allerlei manieren zijn mond te houden. Zijn vrouw vertrekt, omdat hij niet met zoveel woorden kan zeggen, dat hij van haar houdt.
Als Jack uiteindelijk, moegestreden, bij het graf van zijn vader zit, denkt hij terug aan het jongetje dat hij ooit was. Het laatste blad valt van de boom en Jack lijkt te sterven, terwijl zijn gedachten nog steeds bij het kind in hemzelf zijn. Op dit moment neemt zijn leven echter een wending. Hij vergeeft zijn vader voor het feit dat hij zijn gezin in de steek liet, bezoekt zijn moeder en laat liefdevol toe dat ze in hem weer zijn vader ziet. Ze vertelt hoe trots ze op hem is, zonder dat ze weet dat hij voor haar zit. Jack is ontroerd, dat ze zo over hem denkt. Ze herkent hem later ook als haar zoon.
Dan gaat de telefoon. Het is zijn assistent. Er is een wonder gebeurd en Jack kan wel raden wat. Zijn boom staat in volle bloei. Het blijft niet bij die ene goede daad. Hij laat het manuscript van zijn chauffeur uitgeven, ook het boek van de spreker komt er en hij verrast zijn vrouw met een prachtig huis om in te wonen. Ook de boom vindt daar een plekje. Zijn vrouw is acuut weer verliefd. En zij leefden nog lang en gelukkig.
De strekking van de film vond ik mooi. Je levensboom draagt pas vrucht als je dienstbaar bent aan anderen en wat tijd voor hen neemt en liefde geeft. Dan ervaar je de vreugde die alle verstand te boven gaat en die God je wil geven als je Hem erom vraagt (mijn eigen interpretatie). Zelf ben ik mijn innerlijke vrede een beetje kwijt. Ik wil graag vrucht dragen, liefst ook in een betaalde baan, en niet de hele week thuis rondscharrelen. Ik vermaak me prima, maar de wereld is geen luxe luilekkerland. Daardoor word ik juist onrustig en knorrig. Net alsof mijn boom met elke (voor mijn gevoel) onvruchtbare dag elke dag een beetje kaler wordt. Het scheelt wel dat ik mijn challenge nog steeds vol kan houden (ook alleen met Gods hulp). Ik hoop zo dat ik binnenkort weer wat beter in mijn vel zit en een leuke job zou eigenlijk ook wel heel welkom zijn.
Geef een reactie