img 1626Zo, de eerste 10 kenmerken hebben we gehad (pfff). Ik hoop dat jullie mijn eerlijkheid waarderen. Ik vind het best wel spannend om zo’n lijst door te nemen. Dan nu het volgende deel, de nummers 11 tot en met 15. Ben benieuwd of dit nog iets interessants naar boven brengt? Als dit bij jou het geval is, laat het me dan vooral weten. Dan ben ik in ieder geval de enige en dat is al een hele troost.

11. Je checkt vaker of er sale is dan dat je controleert of alles nog goed gaat met je kids.

Dat is gelukkig altijd meegevallen. Volgens mij zijn mijn zoons niet ernstig getraumatiseerd door het feit dat hun moeder soms wat meer aandacht voor kleding had dan voor hun welzijn. Er is nooit iemand van de trap komen rollen, omdat ik ze vergat. Of er lag er eentje te lang in de poep. Ze waren wel zo bijdehand om dit even te melden via een huilbui en bijkomende lucht. Ik zorgde altijd dat ze er leuk uitzagen. Hoewel ik nu weleens opmerkingen hoor van: “Moesten we dat dragen? Vreselijk!” Tja, en daar doe je dan je best voor. Nu zijn ze groot genoeg om voor zichzelf te zorgen en word ik wel door hen tot de orde geroepen als ze aandacht tekort komen.

12. Je hebt hetzelfde shirtje twee keer gekocht, per ongeluk.

Dat is inderdaad weleens gebeurd. Het was dan vaak een ondershirt. Dan denk je dat je die kleur niet hebt, maar dan blijkt hij toch in de kast te liggen (aha!). Te ver naar achteren geschoven of iets dergelijks. En het is ook geen uitzondering dat ik twee bijna identieke vesten koop (pardon, kocht). Ik heb bijvoorbeeld twee donkerblauwe blazers in mijn kast hangen. Ze zijn niet helemaal hetzelfde, want de ene heeft strepen op de mouwen. Dat soort dingen. Ik heb trouwens maar één zwarte blazer. Ook nog een zwart bikerjasje, o ja. En twee spijkerjasjes, één lichtblauw en de ander donkerblauw. Heb ik het allemaal nodig. Nee, maar het voelt zo heerlijk om te kunnen kiezen. Ik heb trouwens ook een keer bewust een shirt twee keer gekocht. Er stond op dat we het anker van de hoop hebben voor de ziel, sterk en standvastig. Dat is een bijbeltekst en slaat op ons geloof. Die tekst vond ik zo mooi, dat ik het twee keer kocht. Beetje raar, maar waar. Of herken je dit?

13. Als je 48 uur niet shopt, krijg je een melding van je bankrekening dat ze verdachte activiteiten hebben waargenomen.

Dit vind ik denk ik de grappigste. Stel je voor dat het zou gebeuren. En dat ze dan je rekening bevriezen, haha! Ik vraag me weleens af of er mensen bij de bank werken, die hier op letten. Die dan denken: hé, die geeft weinig uit of zou ze ziek zijn? Er is zo weinig betaalverkeer. Vroeger werkte er een bekende bij de bank. En dan dacht ik altijd dat ze het wist wat ik allemaal met ons geld uitspookte. Ik heb nooit durven vragen of dit ook werkelijk zo was. Dus mocht diegene mijn blog lezen, wil je me via pb laten weten of dit wel of niet zo was? Maar alle gekheid op een stokje: het is wel merkbaar dat ik minder uitgeef. Dat is erg prettig en geeft moed om vol te houden, hoewel ik het echt moeilijk vind. Ik ben in alles royaal, ook in shoppen.

14. Je hebt meer geld zitten in kleding die terug kan, dan in geld op je bankrekening.

Ik denk dat dat weleens is gebeurd, vlak voordat het salaris moest binnenkomen. Ik laat tegenwoordig Zalando en Wehkamp aanrukken als er iets nieuws moet worden gekocht. Dan maken we daar een keuze uit en dan kan de rest terug. Met pubers stadten is niet echt mijn ding en al zeker niet het hunne. Ik krijg ze echt niet meer mee. Daarom zijn de internetpostorderbedrijven een uitkomst. Wat her lastig maakt, is dat je snel uit het oog verliest wat het allemaal kost (of het interesseert me niet). Bij Wehkamp krijg tegenwoordig alleen de pakbon. De factuur moet je downloaden. Pfff, daar ben ik echt te lui voor. En dat is natuurlijk ook de bedoeling van zo’n bedrijf.

15. Je liegt tegen je man over je nieuwe jasje en zegt dat het van je zus is.

Helaas heb ik geen zus, wel schoonzussen, maar die dragen niet dezelfde maat. Niet dat ik of zij megadik zijn, hoor. Ze hebben gewoon een ander model lijf.  Ik ben (behoorlijk) lang en mijn armen zijn helemaal extreem in lengte. Een normale maat 40 pas ik niet, tenzij het een speciaal merk is. Of als ik een mazzeltje heb. Dan zijn de mouwen lang genoeg. Ik heb inmiddels wel een paar merken, die op apenarend zijn ingesteld. Helaas zijn het niet de goedkoopste kledingstukken. En nu even eerlijk: ik heb best weleens tegen mijn man gezegd dat ik een jasje al had, terwijl het net nieuw was. Schandalig, hè? Ik schaam me diep.

Tot zover deel 3. Morgen en vrijdag hoop ik de laatste twee rijtjes door te nemen. En ik moet zeggen, dat ondanks het feit dat ik mezelf onderweg soms best keihard tegenkom en ook tegenval, vind ik het ook eigenlijk heel leuk om dit met jullie te bespreken.