En dan zijn alle feestdagen weer voorbij. Val ik altijd even in een gat. De roze olifant met zijn lange snuit, blaast in dit geval het feest en de kaarsjes uit, terwijl het kerstevangelie gelukkig altijd doorgaat via Pasen en Pinksteren. Alles weer in het stramien, hoewel hier iedereen nog een weekje vrij heeft. Behalve onze tweede zoon, die stage loopt en die morgen weer aan de bak moet. En dan heeft ie met oudjaar ook nog moeten dealen met een migraine-aanval. Gelukkig viel de hoofdpijn mee.
Dag kerstboom en -gezelligheid
De kerstboom gaat vandaag ook weer terug naar zolder. Daar ben ik wel blij mee. De lichtjes zijn gezellig, maar het is ook een enorme sta-in-de-weg. De boom zelf eigenlijk niet, maar je moet je spullen die normaal gesproken op de plek van de boom staan immers ook ergens parkeren. Op een gegeven moment kan ik echt wel gillen om alle onrust, feestelijkheden en soms opgeklopte gezelligheid. En dan die oliebollenlucht overal! Jakkes. Tijd om weer normaal te doen en wel zo snel mogelijk.
En normaal is in mijn geval weer even lekker shoppen. Niet dus. Dus mijn gat en gevoel van onbehagen kan ik niet vullen met nuttige (oké, eerlijk zijn, nutteloze) aankopen. Ook mijn mailbox die normaal besproken gezellig volstroomt met allerlei nieuwjaarsacties, laat me in de steek. Wat nu? Ik heb zelfs met mezelf afgesproken dat ik dit jaar geen bezoek breng aan de sale van Riviera Maison. Ik krijg de smaak van zuinig zijn al echt te pakken, maar ik weet niet of ik dat laatste voornemen volhou.
Bij gebrek aan koopmogelijkheden krijg ik altijd enorm last van opruimwoede. Ik heb natuurlijk al veel vaker shopstop-pogingen ondernomen, dus ik weet hoe het afkicken werkt. Om een beetje rust in mijn kop te krijgen, gaf ik eerder altijd toe aan de koopdrang (shopaholic confessions).
Nu ben ik dat niet van plan. Heb gisteren al wat kasten opnieuw ingeruimd en sommige spullen een nieuwe plek gegeven. Beetje raar om dat op zondag en tevens nieuwjaarsdag te doen, maar zo kon ik wat energie kwijt. Ik ben nog steeds gramstorig (lees: prikkelbaar, geïrriteerd), want het is niet genoeg.
De roze olifant in de kamer
Gisteren had ik na de kerkdienst een goed gesprek met iemand, wat me echt heeft geholpen. Tijdens dit gesprek kwam naar boven dat hoe meer je ergens mee bezig bent, hoe meer je erop gefixeerd raakt. Dit fenomeen heet ook wel de roze olifant. Niet aan een roze olifant denken en plop, daar is ie. Mijn gesprekspartner had hiermee wel een goed punt. Dus het negatieve stopshop, wil ik graag ruilen voor een kop op! Mijn hulp verwachtend van God. Zo kan ik me richten op mijn uiteindelijke doel: een berg geld. Nee, geintje!
Waar het me echt om gaat, hou ik nog even voor mezelf. Mijn enorme, roze vriend zal symbool staan voor mijn droom, een grote droom, zo groot als een olifant! Zodra ik denk: niet shoppen, zal ik dit gaan ombuigen en mijn doel voor ogen houden. Kop op dus! Belangrijk bij het bereiken van dit doel is wel dat ik zelf de financiële zaken op orde heb. Ik ga 2017 met vertrouwen tegemoet. Met Gods hulp komt het goed.
Als D.V. volgend jaar de kerstboom weer staat, zal ik delen of dit is gelukt. Of moet ik zeggen, dat dit is gelukt?! Dan hang ik daar persoonlijk een roze olifant in, een kleintje dan, he? En dan zal ik het luid uittrompetteren. En wie er dan meer licht geeft? Dat antwoord is nu eigenlijk al geen geheim meer.
Hou je haaks!
Meer blogs over mijn kledingshopstopchallenge vol shopaholic confessions vind je onderaan deze pagina.
Geef een reactie