Gedicht Avondmaal
Het kerkleven is zo veranderd. Bijna niet meer naar de kerk, weinig contact, niet meer dichtbij elkaar in de bank (nu ben ik al nooit zo van dichtbij geweest). Wat hierdoor nog meer veranderd is, is het Heilig Avondmaal. In plaats van bij elkaar aan tafel, lopen we nu langs voor een stukje brood en een slokje wijn uit een piepklein plastic minibekertje. Ik kan er echt wel van janken. Daarom blijf ik nu liever thuis. Ik weet, dat is niet goed, maar het is zo confronterend: een uitgekleed avondmaal. Om het toch een beetje te kunnen relativeren, schreef ik dit gedicht Avondmaal.
Ik krijg geen hap
Door mijn keel
Geen Avondmaal
Dit is teveel
Niet samen zingen
Samen zijn
Niet in een groep
Tenzij heel klein
Niet samen breken
Van het brood
Geen rode wijn
Ik hou me groot
Toch weet ik wel
Jezus regeert
Maar deze stap
Voelt zo verkeerd
Ik kan het niet
Doet teveel pijn
Thuis denk ik terug
Aan hoe het ooit zal zijn
Meer coronagedichten lees je op Annets Alfabet. Zoek je een mooie gedichtenkaart? Kijk dan eens in de Alfabetshop.