Gedicht Behouden
André van Duin zong ooit: ik zou je in een doosje willen doen. Dat zou ik ook willen doen met mijn kinderen. Om op die manier te voorkomen dat hen gevaar of rampen overkomen. Helaas is dat een utopie. Bovendien zou het kind er ziek van worden. Dat kan nooit goed zijn. Toen ik gedicht Behouden schreef besefte ik dat een schip ook een doosje is, wat dobbert op de levenszee. Het is voor mij dan een hele troost om te beseffen dat God met hen meegaat.
Heer, ik bid U als mijn kinderen
Zelfgekozen wegen gaan
Niet doen wat ik hen voordeed
Wilt U toch naast hen staan?
Het leven is onstuimig
Gaat als golven neer en op
Weest U toch de stuurman
Van hun levensnotendop
Wie ziet een hand voor ogen?
Hun kracht is immers klein
Wilt U met machtig armen
Onder hun leven zijn
Ze dragen toch het teken
Van wat U heeft beloofd
Je bent gedoopt, Ik zie je
Ook als jouw lichtje dooft
U kunt lopen op het water
Redt wie daarin verdrinkt
Wilt U bij hen zijn en helpen
Als hun misthoorn klinkt
Daarom vraag ik U, Heer Jezus
Wilt U met hen gaan
Alleen met U als kapitein
Komen ze behouden aan!
Meer christelijke gedichten vind je op Annets Alfabet. Ik heb ook de Psalmen in vierregelige rijm als gedichtenkaart gemaakt. Die vind je in de Alfabetshop.