Kun je ook zo genieten van een goede detectiveserie? Vooral die van de BBC zijn keigoed, hoewel ik ook kan genieten van CSI en NCIS. Hoe een kijkprobleem werd opgelost.
Op donderdagavond zit ik altijd op het puntje van mijn stoel voor Silent Witness. Er volgen dan 4 afleveringen van een serie waarin een patholoog-anatoom probeert de doodsoorzaak te achterhalen in samenwerking met de politie.
Omdat ik een verjaardag had, kon ik niet kijken. Dan is er altijd de RTL XL-app. Ik kan het ook opnemen, maar de app werkt prima. Hoewel…. Dit keer ging er iets mis. Toch wist een oplossing te verzinnen. Hoe een kijkprobleem werd opgelost.
Ik ben een tijdje geleden gaan kijken. Tijdens het zappen kwam ik bij Silent Witness terecht. Dat speelde zo’n beetje in onze tijd met goede acteurs (vooral Harry, gespeeld door Tom Ward, is leuk!). Ook echt geloofwaardige verhalen, soms bloedstollend.
Inmiddels is de hele serie opnieuw gestart en speelt nu in de jaren ’90. Dan denk je, wat moet je daar nu mee, zo gedateerd. Dat dacht ik eerst ook en even twijfelde ik of ik er wel mee door zou gaan, met kijken.
Toch heb ik gemerkt dat ik het superleuk om te kijken, echt een trip langs memorylane. Zo leefden we vroeger dus. Onze eerste zoon werd in 1996 geboren en dit was ons dagelijks leven.
De hoofdpersoon, Sam Ryan, vind ik wel iets minder. Ze voelt zichzelf heel wat en dat wordt ook een beetje bevestigd in de serie.
Bovendien heeft ze bijna elke aflevering een nieuwe scharrel. Dat voegt voor mij niets toe. Toch zijn er ook hele leuke dingen.
Je kijkt terug naar de kleding van vroeger, de apparatuur, het hele leven.
De tijd voor website en voor de mobiele telefoon. De tijd dat video’s nog werden opgenomen op een videorecorder. Ook vroeger keek ik al graag detectiveseries. Ik weet nog dat we een keer huisbezoek kregen en we per se een aflevering van Jake and the fatman wilden opnemen.
Bleek die videoband te piepen, echt vreselijk. En wij maar doen of er niets aan de hand was. Ik had natuurlijk moeten zeggen dat het de videoband was, maar dat durfde ik niet. Manlief ook niet. Dat was een benauwd uurtje.
Het was ook niet zo makkelijk weer uit te zetten. Ja, de stekker eruit trekken was een optie. Toch niet gedaan. De hele band zou naar de knoppen zijn.
We kunnen er nog steeds om lachen, manlief en ik. Weet je nog… Ja, het schaamrood staat nog steeds op mijn kaken. Nu wordt het echter ook een knipoogje.
Zoals gezegd is de RTL XL-app er om terug te kijken (lang leve de techniek). Ik neem het ook weleens op, maar waarom zou ik dat doen als de app er is? Niet meer met de videorecorder, maar met de HD-recorder. Die piept gelukkig niet.
Op vrijdagmiddag gun ik mezelf de tijd om terug te kijken. Heerlijk met een haakwerkje op de bank. Mijn geluk kan dan niet meer stuk. Dat is echt mijn me-moment.
Heb jij ook van die me-momentjes? Moet je doen. Daar laad je heerlijk van op. Even een knipoogje voor jezelf.
Normaalgesproken kijk ik de eerste twee rechtstreeks, dus op donderdagavond. Een verhaal is altijd verdeeld over 2 afleveringen. Het programma start om half 9 en is om half elf afgelopen. Tijd om naar bed te gaan.
Zoals gezegd kijk ik de rest dan vrijdagmiddag terug. Nu moest ik er vier terugkijken vanwege de verjaardag (helemaal niet erg). De eerste twee gingen helemaal goed.
Daarna volgde nummer drie, dus deel 1 van een serie van twee. Helaas stond deze niet op de app. Nee! Balen. Kun je het je voorstellen? Je stelt je ergens op in en het gaat niet door. Niet leuk!
Nu heb ik wel eerder troubles gehad met de app, doordat het verkeerde programma onder de knop zat.
Een berichtje via Facebook zorgde ervoor dat dit gefikst werd. Dus nu stuurde ik opnieuw een berichtje.
Ik kreeg als reactie dat ze de rechten van deel een niet hadden. Wat raar!
Het was de avond ervoor nog uitgezonden. Op mijn reactie hierop kreeg ik geen respons.
Dus ik besloot het dan maar te laten rusten, totdat ik bij de kringloop kwam. Bij de dvd-afdeling stond een heel rijtje Silent Witness. Zou ik? Natuurlijk! Zou de aflevering die ik zocht ertussen zitten?
En ja hoor, de derde dvd die ik pakte, was de goede. Yes! Nu kon ik toch de aflevering bekijken. Helemaal blij. Een kringloopgelukje en een knipoogje! Hoe een kijkprobleem werd opgelost.
Soms komt dat wat je loslaat toch nog goed. Meestal blijf ik verbeten volhouden, zeker als het over iets kopen gaat (shopaholic confessions). Nu, echter, liet ik het los en tadaa! Hoe een kijkprobleem werd opgelost.
Een knipoogmomentje door een kringloopgelukje.
Ondanks dat ik een pitbull-mentaliteit heb, is het soms goed om te merken dat wanneer ik het loslaat het toch goedkomt.
Deze mentaliteit wil ik ook laten doorschemeren in mijn gedichten.
Je kunt ze kopen, uitprinten of te bestellen bij een kaartenbestelservice en die op je prikbord te hangen of in te lijsten.
Door jezelf er elke keer aan te herinneren, verandert dit je mentaliteit.
Laat je niet voor een gat vangen, kijk of je bij de kringloop winkel iets kan shoppen. Je kunt natuurlijk ook aan vriend(in) vragen of zij het hebben opgenomen.
Daarnaast kunt je ook geduld oefenen (wat ik dan weer niet heb) en wachten tot de herhaling wordt uitgezonden, want zeg nu zelf: dat gebeurt vaak genoeg.
Hou je haaks!
Geef een reactie