Je kind uit huis zetten (uit de kast komen 32)

Verjaagd uit je dorp, verjaagd uit je huis, je mag niet zijn wie je bent. Je kind uit huis zetten.

Terwijl je dit al je hele leven tegen jezelf hebt gezegd en je nu eindelijk durft te vertellen hoe je bent, wie je bent en wat je bent. En dat dan gebeurt wat je vreesde. Op straat gezet, je bent besmet. Niet goed genoeg. Je kind uit huis zetten. Wat maakt dat je dit doet?

Ik kan het me niet voorstellen. Dat je dat je kind aandoet. Als je een beetje weet hebt wat de eenzaamheid bij het ontdekken van je seksuele geaardheid is, doe je dit niet.

Toch las ik onlangs een waar gebeurd verhaal waardoor ik tranen met tuiten huilde.

Mensen die heteroseksueel zijn hebben niet die worsteling met hun geaardheid. Zij zijn hetero en dat is dat. Ik heb nooit vraagtekens gezet bij mijn geaardheid. Ik viel op jongens en dat was dat.

Nu groeide ik ook op in een tijd waarin dat absoluut niet bij me opkwam. Toch zou ik het hebben geweten.

Later, toen mijn zoon uit de kast kwam, ging ik zelf pas nadenken over mijn geaardheid en als ik lesbisch zou zijn, hoe ik dat zou hebben gevoeld.

Ik wil zo graag kunnen begrijpen hoe mijn zoon zich heeft gevoeld. Toch zal ik dit nooit kunnen. Dat blijft een stukje eenzaamheid voor hem.

Het is gewoon nooit in me opgekomen. Gelukkig betekent dit ook dat ik ‘gewoon’ hetero ben.

Maar wat is nu het ergste bij het ontdekken dat je anders bent? Het feit dat je anders bent. Dat je niet meer dertien in een dozijn bent? Dat je apart staat?

Ik denk vooral de eenzaamheid. Dat je bang bent om anderen teleur te stellen, vooral je ouders. En God. En je vrienden. Ja, wie niet?

Misschien alleen je echte soulmates, iemand die je echt kent, je echt ziet, je echt liefheeft. Die staat vol liefde naast je, hoe je ook bent.

En nee, dit weet ik niet uit mezelf. Maar ik heb erover gelezen. Dat kan ik je echt aanraden. Heb je een mening over homo’s die niet liefdevol is, ga dan eens een boek lezen van een homo. En doe of je zijn moeder bent. En hou gewoon van je kind. Geen oordeel, maar liefde.

Of lees de Bijbel eens en wat God zegt over de liefde. God kijkt naar ons als een liefdevolle Vader, altijd op de uitkijk, altijd met Zijn armen uitgebreid, altijd klaar om ons te omarmen.

Voor Hem is anderhalve meter een lachertje. Hij weet wat het is om bespot en geslagen te worden, anders te zijn. Niet op een homoseksuele manier. Dat bedoel ik niet.

Maar wel anders, eenzaam, onbegrepen. Ook een seksuele geaardheid is voor Zijn liefde geen belemmering. Hij wist wat Hij deed toen Hij ons maakte.