Pas geleden sprak ik iemand die ook een vriendin heeft met een homozoon. Ook deze jongen komt uit een keurig nest (het komt in de beste families voor :)) en zij sprak haar vriendin en ik vond het mooi wat die vriendin over haar zoon zei, dat ik dit graag met je deel. Hoe een stukje herkenning helpt.

Deze zoon wilde net als onze zoon graag een relatie, en op een dag was het zover: hij kwam thuis met een vriend.

Dat was best wel even spannend. Het bleek een gezellige jongen, ook christen en helemaal keurig.

Ook kerkelijk opgevoed, netjes huisje, boompje, beestje. Een leuk stel.

Helaas duurde de verkering niet lang. En wat later liep haar zoon weer alleen en werden er opmerkingen gemaakt in de trant van: tjonge, je bent zeker wel blij dat het uit is. Twee mannen met elkaar is ook maar niets.

Blij dat het uit is? had ze geantwoord. Helemaal niet. Ik was juist blij dat hij met zo’n fatsoenlijke jongen verkering had. Uit een netjes milieu.

Wie weet waar hij de volgende keer mee thuiskomt? Ik vond dat gesprek zo heerlijk relativerend.

Het is dan eigenlijk helemaal niet zoveel anders als met een meisje.

Je bent dan immers ook blij als ze netjes en beleefd is en ongeveer dezelfde opvoeding heeft gehad. Dat maakt het allemaal wat makkelijker.

Dit was dus precies zo. De eerste vraag die ik mijn zoons stel als ze contact zoeken met een meisje of een jongen, is: is hij/zij christen?

De rest vind ik – tot nu toe – wat minder relevant. Dus ik snap die moeder heel goed.

Ik probeer zover te komen om het te accepteren en blij te zijn als hij met een gezellige vent thuis komt. En die acceptatie komt steeds dichterbij.

Daar ben ik blij om. Ik word ruimhartiger en probeer buiten de liturgische kaders te denken. Over muren heen te kijken. Openingen te zoeken. God te zoeken en te vinden in mijn strijd om uit de kast te komen en mijn zoon te steunen, no matter what.

Hoe een stukje herkenning helpt

Ik vind het al belangrijker dat hij of zij christen is dan het geslacht. Dat is best een grote stap in de goede richting. Zo zie je maar hoe een stukje herkenning helpt met het uit de kast komen.

Mijn vorige blogs staan op deze pagina op een rijtje.

Hou je haaks!

Mamablog 18: Hoe een stukje herkenning helpt uit de kast komen