Ik ben in de contramine, sikkeneurig, chagrijnig, kwaad en vul zelf maar aan! Oh ja, ik ben het ook nog zat! Waarom je niet gelukkig wordt van people pleasen.
Weet je hoe dat komt? Hoe ik mijn best ook doe, het lijkt allemaal geen zin te hebben! De één na de ander haakt af (begrijpelijk) en ik blijf hier zitten met mijn handen in het haar!
En weet je wat ik nog het ergste vind? Ik ben in mijn eigen valkuil getrapt: dat eeuwige people pleasen. Graag vertel ik je waarom je niet gelukkig wordt van people pleasen.
Ik ben dus echt niet boos op jullie, maar meer op mezelf. Ik dacht toen ik aan mijn challenge begon dat ik het op deze (blog-)manier wel vol zou houden!
Dat ik support zou krijgen en daardoor kon volharden. Dat dit niet zo is, ligt geheel aan mij. Bovendien wilde ik graag getuigen van mijn geloof in God en wat Hij voor mij betekent.
Ook dat komt een beetje in het gedrang en dat vind ik jammer.
Dus wie hou ik voor de gek? Alleen mezelf. Ik deel me suf en krijg nauwelijks respons (geen andere verslaafden?). Mensen die eerst heel trouw mijn blogs lazen, staren me nu wazig aan als ik naar één van mijn ontboezemingen refereer.
En natuurlijk neem ik niemand iets kwalijk, het ligt geheel aan mij. Toch ben ik dan teleurgesteld. Mijn verwachtingspatroon is helemaal verkeerd.
Ik moet het immers voor mezelf doen? En daarom doe ik het niet meer! Ik ga vandaag gewoon kleding shoppen (shopaholic confessions).
Dan kan ik daar lekker over bloggen, wat ik nu weer heb aangeschaft. Misschien dat dat beter scoort (er is altijd hoop).
Het nieuwe seizoen komt eraan, dus ik ga weer los (een beetje)! 300 Dagen is ook mooi. Ik had zelfs niet op een week gerekend!
Zo, dan weten jullie dat. Het was leuk om kwetsbaar te zijn en alles te delen, maar ik begin er niet meer aan. Ik sta voor mijn gevoel constant in mijn blootje (en je weet hoeveel ik van kleding hou) en mijn grote doorbraak blijft uit!
Ik had gehoopt dat mijn blog landelijk bekend zou worden en dat ik overal gedeeld zou zijn. Dat er mensen naast me zouden staan en met me mee zouden doen, dat ik mensen kon inspireren en dat we samen konden lachen om onze zwakke momenten en samen konden juichen als het goed was gegaan.
Dus mijn vuile was blijft voortaan binnen, lekker veilig op zolder waar niemand het kan zien. Dat doet toch iedereen (blijkbaar)?
En nogmaals, dat is mijn verkeerd ingeschatte verwachting. Dus absoluut geen verwijt, alleen aan mezelf dat ik me weer afhankelijk heb gemaakt van mensen. Dat gaat niet werken, dat blijkt maar weer.
En mijn roze olifant (mijn droom)? Daar blijf ik aan werken.
Door kleding te shoppen werd ik nog een beetje gelukkig (shopaholic confessions), maar kwetsbaar (daarin) ga ik niet meer zijn.
Daar word ik nog gedeprimeerder van dan een saldotekort. En bovendien raak ik verslaafd aan Social media (constant checken hoe leuk ik word gevonden).
Bloggen (ik zal in ieder geval nog delen wat ik van deze 300 dagen heb geleerd) blijf ik, maar niet meer over mijn challenge, want die bestaat vanaf heden eigenlijk niet meer.
Waarom je niet gelukkig wordt van people pleasen
Dus nu weet je waarom je niet gelukkig wordt van people pleasen. Vandaag ga ik shoppen, heb het zo gemist (shopaholic confessions).
Ik kan me al helemaal verheugen aan een online bezoekje op Wehkamp.nl.
Als je iets doet, doe het met de goede intenties. Anders leidt het alleen maar tot frustraties.
Vind je het leuk om meer blogs te lezen over mijn kledingshopstopchallenge. Ze zitten vol met shopaholic confessions. Laat gerust weten of ze een beetje zinnig zijn of niet.
Inmiddels heb ik mijn liefde voor gedichten, liefde voor kleding en liefde voor mooie plaatjes omgevormd tot mooie designs.
Een daarvan is leuke plaatjes voor shopaholics. Om je moed in te spreken (en mezelf ook een beetje). Haha! Kijk gerust eens in mijn webshop.
Hou je haaks!
Geef een reactie